مدح و ولادت امام حسن عسکری علیه‌السلام
ای ز حُـسنت عـیان جـلـوۀ داوری طلـعـتـت احمدی صولتت حیــدری بر تـنـت نـارسـا خـلـعـت سـروری دیو حور و ملك جن و انس و پری جمله در محضرت گرم فرمان بری سیـدی یا حـسـن؛ ایـهـا الـعــسـكری ای ز رخ داده نـور بر مـه و آفتاب نـجـل خــتــم رسـل زادۀ بـوتــراب پیـشـتر از سـؤال داده ما را جواب دُرّ ده بـحـری و بـحـر یك دُرّ نـاب كه بر آن ده كـنـد درّ تـو گـوهـری سیـدی یا حـسـن؛ ایـهـا الـعــسـكری سـیـنـه ات مـخـزن سرّ سـرو عـلـن والـد حـضـرت حـجـة ابن الحـسـن من كجا مـدح تو؛ تو كجـا مـدح من مـهـر هر آسـمـان مـاه هر انـجـمن در تـمـام وجـود كرده روشنـگـری سیـدی یا حـسـن؛ ایـهـا الـعــسـكری خال و خطت حسن خلق وخویت حسن خلق و خویت حسن ماه رویت حسن ماه رویت حسن عطرو بویت حسن عطرو بویت حسن گفتگویت حسن داده از هر حـسن خـالـقت برتـری سیـدی یا حـسـن؛ ایـهـا الـعــسـكری چـــارده آیـــنـه روی زیـــبــای تو عـطـر مـهـدی دمد از نفـس های تو در دل مـا بود چـون خـدا جـای تو سورۀ قـدر و نـور نقـش سیمای تو نـور حسن تو را مشـتـری مشتری سیـدی یا حـسـن؛ ایـهـا الـعــسـكری فیضت از سامره شـامل عالم است گـفـته هـایت مـدام آیت محـكـم است سـایـه ات بر سـر عـالـم و آدم است گوهر مدح خلق در ثنایت كم است وصـف تو بـایـد از مـنطـق داوری سیـدی یا حـسـن؛ ایـهـا الـعــسـكری قـــدسآیـــان خــادم آسـتــان تــوأنـد عـرشـیـان طـایـر بــوسـتـان تـوأنـد عـــارفـــان بـنـده دوسـتـان تــوأنـد زاهــدان لالــۀ گــلــسـتــان تــوأنــد مهرو مه را بود بر درت اخــتری سیـدی یا حـسـن؛ ایـهـا الـعــسـكری مـاه رویـت بـرد جـلـوه از ده امـام بر تو و مـادر و جـد و بـابت سلام بی تو طاعت هدر بی تو جنت حرام با تو قرآن درست بی تو دین ناتمام مكـتـبت مـكـتب مـعـرفـت پـروری سیـدی یا حـسـن؛ ایـهـا الـعــسـكری مـهـدی فـاطـمـه از تو یك یـاسـمـن هـادی اهـل بیت بر لـبت بـوسـه زن نورت از سامـره هادی مرد و زن در جهان و جنان در زمین و زمن كـثـرت خـیــر تـو می كند كـوثـری سیـدی یا حـسـن؛ ایـهـا الـعــسـكری گرچه عمرت همه حبس و تبعید بود كـار تو دم به دم نـشـر تـوحـیـد بود نـور عـلـمـت مـدام با اسـاتـیـد بـود منطـقـت عـلـم را مـهـر تـائـیـد بود لـشكـر دانـشت در جهـان گـسـتری سیـدی یا حـسـن؛ ایـهـا الـعــسـكری ای تـــولای تـو دیـن و آئــیــن مـن مهر تو خوشتر از جان شیرین من روح پــاك دعــا ذكــر آمـیــن مـن كــل ایــمــان مـن؛ هـمــۀ دیـن مـن میثم از وصـف تو می كـنـد دلبـری سیـدی یا حـسـن؛ ایـهـا الـعــسـكری |